بررسي رابطه بين نگرش به مدرسه و پيوند با مدرسه: نقش ميانجي اميد به تحصيل

پژوهش حاضر با هدف رابطه بين نگرش به مدرسه و پيوند با مدرسه با نقش ميانجي اميد به تحصيل انجام گرفت. روش اجراي پژوهش توصيفي از نوع همبستگي به روش معادلات ساختاري (SEM) بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش‌‏آموزان پسر مقطع دوم متوسطه شهرستان ثلاث باباجاني بود كه با توجه به جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه‏‌گيري خوشه‌‏اي چندمرحله‏‌اي تعداد 200 نفر به نوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌‏آوري داده‌‏ها از پرسشنامه نگرش به مدرسه كوچ و سيكل (2003)، پرسشنامه پيوند با مدرسه رضايي شريف (1389) و پرسشنامه اميد به تحصيل خرمايي و كمري (1396) استفاده شد. نتايج تجزيه و تحليل داده‌‏ها نشان داد نگرش به مدرسه بر پيوند با مدرسه اثر مستقيم دارد (0.44=β)، اميد به تحصيل بر پيوند با مدرسه اثر مستقيم دارد (0.49=β)، ، نگرش به مدرسه بر اميد به تحصيل اثر مستقيم دارد (0.59=β) و نگرش به مدرسه بر پيوند با مدرسه از طريق اميد به تحصيل اثر غير مستقيم دارد (0.28=β).