ارائه الگويي براي توانمندسازي معلمان در زمينه آموزش مجازي در دوران كرونا

هدف از انجام پژوهش حاضر «ارائه الگويي براي توانمندسازي معلمان در زمينه آموزش مجازي در دوران كرونا» بود. جامعه شامل 400 نفر از معلمان مدارس ابتدايي شهر خرم‌آباد، در سال تحصيلي 1400-1399 بود. ابزار جمع‌‌آوري اطلاعات مصاحبه نيمه ساختار‌يافته و پرسشنامه بود. از روش نمونه‌‌گيري هدفمند براي انتخاب نفرات اول و از فن گلوله برفي براي انتخاب ساير افراد استفاده شد. بر اساس اشباع نظري با ۲۶ نفر از معلمان مصاحبه شد. سپس براساس جدول مورگان 196 نفر به‌عنوان نمونه تعيين و براي جمع‌‌آوري داده‌‌ها از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي استفاده شد. از تئوري زمينه‌اي و مدل پارادايمي براي تحليل داده‌هاي كيفي و با استفاده از نرم‌افزارpls2  از معادلات ساختاري براي تحليل داده‌‌هاي كمي استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه توانمند‌سازي درزمينه‌ي آموزش مجازي منوط به سه مقوله عوامل سازماني (زيرساخت فناوري اطلاعات و ارتباطات، فرهنگ‌‌سازي و سياست‌‌هاي تشويقي و نظارتي)؛ عوامل مربوط به معلم (سواد ديجيتالي، محتواي آموزشي، توانايي تدريس، ويژگي‌هاي روان‌‌شناختي)؛ و عوامل مربوط به دانش‌آموز (ويژگي‌هاي روان‌شناختي، سواد ديجيتالي، وضعيت اجتماعي-اقتصادي) است. نتايج حاكي از برازش مطلوب مدل بود. تحليل معادلات ساختاري نشان داد به ترتيب عوامل سازماني، عوامل مربوط به معلم و عوامل مربوط به دانش‌آموز بيشترين تأثير را بر توانمند‌سازي معلمان درزمينه آموزش مجازي دارند.