رابطه فرصت هاي برابر آموزشي با كيفيت زندگي مدرسه اي و ‌احساس تعلق به مدرسه با نقش ميانجي فرهنگ مدرسه در ‌دبيران متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي فرصت هاي برابر آموزشي با كيفيت زندگي مدرسه اي و احساس تعلق به مدرسه با نقش ميانجي فرهنگ مدرسه در بين دبيران مدارس راهنمايي دخترانه شيروان انجام شد. نوع پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و  جامعه آماري شامل كليه ي دبيران مدارس دخترانه شهر شيروان  به تعداذ 291 نفر بود كه تعداد 165 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه استاندارد فرصت‌هاي برابر آموزشي(جوانمرد، ۱۳۹۳)؛ پرسشنامه كيفيت زندگي مدرسه ويليامز و باتن(1981)؛ پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه (بري، بتي و وات 2004) و پرسشنامه فرهنگ مدرسه الكساندر و ساد ( 1997) بود كه روايي صوري و محتوايي حاصل شد و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ براي فرصت هاي برابر آموزشي 0.8126، براي كيفيت زندگي مدرسه 0.8786، براي احساس تعلق به مدرسه 0.8271 و فرهنگ مدرسه 0.8321 بدست آمد. روش تجزيه داده ها، آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون توزيع نرمال كلوموگروف – اسمرينوف، آزمون همبستگي پيرسون، آزمون رگرسيون خطي و معادلات ساختاري) با استفاده از بسته نرم افزاريSPSS نسخه 19 و ليزرل 18 بود.  نتايج پژوهش نشان داد كه بين متغيرهاي فرصت‌هاي برابر آموزشي و فرهنگ مدرسه و كيفيت زندگي مدرسه‌اي رابطه‌اي معني‌دار وجود داشته و به ترتيب ضريب همبستگي بين فرصت‌هاي برابري آموزشي و كيفيت زندگي مدرسه‌اي برابر 0.237، ضريب همبستگي بين فرصت‌هاي برابر آموزشي و فرهنگ مدرسه برابر 0.212 و ضريب همبستگي بين فرهنگ مدرسه و كيفيت زندگي مدرسه‌اي برابر 0.379 است. بين متغيرهاي فرصت‌هاي برابر آموزشي و فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه رابط‌ اي معني‌دار وجود داشته و به ترتيب ضريب همبستگي بين فرصت‌هاي برابري آموزشي و احساس تعلق به مدرسه برابر 0.403، ضريب همبستگي بين فرصت‌هاي برابر آموزشي و فرهنگ مدرسه برابر 0.212 و ضريب همبستگي بين فرهنگ مدرسه و احساس تعلق به مدرسه برابر 0.280 است. در مجموع اين دو متغير در گام دوم توانستند 74.19 درصد از واريانس احساس تعلق به مدرسه را بطور تعديلي تبيين نمايند. به اين ترتيب ميانجي بودن نقش فرهنگ مدرسه تاييد مي‌گردد.