مدل‌يابي معادلات ساختاري پيش‌بيني رفتارهاي خودشكن تحصيلي بر اساس سيستم‌هاي مغزي _ رفتاري (BAS, BIS, FFFS)، تحمل ناپذيري بلاتكليفي و باورهاي هوشي با توجه به نقش ميانجي استرس انتظارات تحصيلي

رفتارهاي‌ خودشكن تحصيلي با اختلال در فرآيند شناختي_رفتاري در محيط‌ يادگيري بر عملكرد افراد تاثير گذار است. از اين رو توجه هر چه بيشتر به اين مقوله ضروري به نظر مي رسد. هدف از پژوهش آزمون مدل پيش بيني رفتارهاي خودشكن تحصيلي براساس سيستم هاي مغزي-رفتاري، تحمل ناپذيري بلاتكليفي و باورهاي هوشي با ميانجيگري استرس انتظارات تحصيلي بود. روش از نوع توصيفي-همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه آزاد استان قم بودندكه در سال 400-1399مشغول به تحصيل بودند. نمونه شامل 420 نفر از دانشجويان بودندكه به شيوه در دسترس و از طريق خودگزارشي از طريق شبكه هاي اجتماعي مجازي با توجه به شرايط پاندمي كوويد 19 در پژوهش شركت كردند. ابزار شامل پرسشنامه سيستم هاي مغزي _ رفتاري جكسون (2009)، مقياس تحمل ناپذيري بلاتكليقي فريستون(1994)، پرسشنامه باورهوشي عبدالفتاح (2006)، مقياس استرس انتظارات تحصيلي آنگ و هوان (2006)، مقياس رفتار و شناخت خودشكن كانيگهام ( 2007) بود. يافته نشان داد اثرات غير مستقيم به واسطه استرس انتظارات براي سيستم مغزي به رفتارخودشكن (β = 0.219, P = 0.000) تحمل ناپذيري بلاتكلفي به رفتار خودشكن (β = 0.158, P = 0.000) و باور هوشي به رفتار خودشكن (P = 0.000, β = 0.110) است.