بررسي اثربخشي مداخله‌هاي روانشناختي بر اهمال كاري تحصيلي: يك مطالعه فراتحليل

پژوهش حاضر باهدف تركيب مطالعات انجام‌شده و حصول يك نتيجه كلي درزمينه اثربخشي مداخله‌هاي روان‌شناختي بر اهمال‌كاري تحصيلي به شيوه فراتحليل انجام شد. جامعه آماري شامل پژوهش‌هاي در دسترس و مرتبطي بود كه در فاصله سال‌هاي 1390 تا 1400 به‌صورت مقاله تمام متن، پايان‌نامه و طرح پژوهشي در فصلنامه‌ها و مجلات علمي پژوهشي كشور منتشرشده‌اند. پس از اعمال ملاك‌هاي ورود و خروج و نيز تحليل حساسيت 136 اندازه اثر از 83 مطالعه اوليه  به‌عنوان نمونه انتخاب و توسط نرم‌افزار CMA2 موردبررسي و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد اندازه اثر تركيبي در هر دو مدل ثابت و تصادفي معني‌دار است و ميزان تأثير طبق ملاك تفسيري كوهن بزرگ ارزيابي شد(1/47=ES). در كاهش اهمال‌كاري تحصيلي يافته‌ها حاكي از تأثير بيشتر مداخله آموزش خودتنظيمي در مقايسه با ساير مداخله‌ها بود. همچنين بررسي متغيرهاي جنسيت و مقطع تحصيلي فراگيران به‌عنوان متغيرهاي تعديل‌كننده در پژوهش نشان داد جنسيت آزمودني‌ها تأثيري بر ميزان اثربخشي مداخله‌هاي روان‌شناختي نداشته است اما تأثير اين مداخله‌ها در مقاطع تحصيلي تفاوت معني‌داري نشان داد. اين پژوهش داراي تلويحاتي براي درمانگران و مشاوران در راستاي كارايي مداخله‌هاي روان‌شناختي بالأخص آموزش مؤلفه‌هاي خودتنظيمي است تا با ارائه برنامه‌هايي اهمال‌كاري تحصيلي فراگيران را بهبود بخشند.