ارائه مدل ارزشيابي آموزش مجازي در آموزش عالي در زمان همه گيري كرونا با رويكرد ساختاري - تفسيري

آموزش مجازي در شرايطي در دوران كرونا با سرعت در دانشگاه‌هاي كشور مورد استفاده قرار گرفت كه پيرامون كيفيت آن ترديدهايي وجود دارد. در اين مطالعه به ارائه مدل ارزشيابي آموزش مجازي در آموزش عالي در زمان همه‌گيري كرونا پرداخته شده است. مطالعه حاضر از نظر هدف يك مطالعه كاربردي-توسعه‌اي است و از منظر روش و بازه زماني گردآوري داده‌ها، يك پژوهش پيمايشي مقطعي است. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و پرسشنامه ISM استفاده شد. جامعه مشاركت‌كنندگان اين پژوهش شامل اعضاي هيات علمي و مديران دانشگاه مديريت تهران است. نمونه‌گيري با روش هدفمند و تا رسيدن به اشباع نظري ادامه يافت و 17 نفر از اساتيد و مديران در آن شركت كردند. جهت تحليل داده‌هاي حاصل از مصاحبه از روش تحليل كيفي مضمون استفاده شد و ابعاد و مولفه‌هاي ارزشيابي آموزش مجازي در آموزش عالي شناسايي شد. در ادامه براي تعيين روابط و طراحي الگوي نهايي از روش ساختاري-تفسيري استفاده شد. براساس نتايج تحليل كيفي 13 مضمون اصلي و 71 مضمون فرعي شناسايي شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد برنامه‌ريزي و پشتيباني آموزش مجازي بر كيفيت اطلاعات، سيستم و بسترهاي سخت‌افزاري آموزش مجازي تاثير مي‌گذارند. اين عوامل تعامل ياددهنده-يادگيرنده، آموزش هميارانه و تعامل آموزشي را تحت تاثير قرار مي‌دهند و در ادامه موجب توانمندسازي اساتيد و دانشجويان مي‌شوند. در سايه توانمندسازي مي‌توان به كارايي و اثربخشي آموزش مجازي دست يافت و اين كارايي و اثربخشي در نهايت توسعه آموزش مجازي را به همراه خواهد داشت.