ساختهاي مركب (فعل- فعل) زبان فارسي به‌مثابه گروه‌هاي كلان رويداد

در زبان فارسي همانند ديگر زبان‌ها ساخت‌هايي وجود دارد كه در آن‌ها دو يا چند محمول فعلي با هم تشكيل يك «رويداد واحد» مي‌دهند. اين ساخت‌ها محمل بسياري از پژوهش‌هاي زباني بوده‌اند و از آن‌ها عمدتاً تعبير به افعال پياپي، افعال قيدگون، افعال دوگانه و غيره مي‌شود. در پژوهش حاضر همه ساخت‌هاي مذكور تحت عنوان كلي «ساخت‌هاي مركب» معرفي و تلاش شده است تا ابعاد نحوي و معنايي اين ساخت‌ها مورد بحث و بررسي قرار گيرند. در جهت نيل به اين مقصود از برخي بنيان‌هاي دستور نقش و ارجاع (ون ولين، 2005) مانند «ساختار لايه‌اي بند»، «روابط الحاق- پيوند» و «سلسله مراتب روابط ميان‌بندي» بهره گرفته شد. داده‌هاي پژوهش حاضر برگرفته از داستان‌هايي هستند كه نثري نزديك به‌گونه گفتاري دارند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه ساخت‌هاي مركب در زبان فارسي بر اساس معناشناسي محمول اصلي در دو دسته ساخت‌هاي مرحله‌اي و ساخت‌هاي شيوه‌نما جاي مي‌گيرند و به جهت نحوي در قالب الحاق هسته‌اي و الحاق مركزي ظاهر مي‌شوند و داراي پيوند هم‌وابستگي هستند. به‌علاوه بر مبناي «نظريه وكر- مركز» ثابت شد كه ساخت‌هاي مركب در زبان فارسي داراي وكر (ويژگي كلان رويداد) بوده و در نتيجه يك گروه كلان رويداد محسوب مي‌شوند.