مقايسۀ اثربخشي آموزش مثبت‌نگري و شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر بلوغ عاطفي

نوجواني همراه با تغييرات جسمي، شناختي و عاطفي است كه با افزايش توانايي تفكر، تغيير در روابط با خانواده و همسالان و تلاش درجهت كسب نقش‌هاي عاطفي و اجتماعي جديد همراه است؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثربخشي‌ مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر بلوغ عاطفي در دانش‌آموزان بود. نمونۀ پژوهش 45 نفر از دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطۀ دوم دبيرستان‌هاي دولتي و نمونۀ دولتي شهر زاهدان بود كه ازطريق روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش (30 نفر) و كنترل (15 نفر) جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس اندازه‌گيري بلوغ عاطفي استفاده شد. گروه‌ آزمايش مداخلۀ مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگري در طي 8 هفتۀ متوالي در دو ماه دريافت كردند و داده‌ها توسط آزمون اندازه‌گيري مكرر تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج تحليل واريانس اندازه‌گيري‌هاي مكرر نشان داد روان‌درماني مثبت‌نگر و مداخلۀ شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي بر بلوغ عاطفي تأثير معني‌داري داشته‌اند؛ اما براساس نتايج آزمون تحليل واريانس چندمتغيره، ميانگين ثبات عاطفي، بازگشت عاطفي، ناسازگاري اجتماعي، فروپاشي شخصيت و فقدان استقلال گروه‌ مداخلۀ مثبت‌نگر در مرحلۀ پس‌آزمون و پيگيري نسبت به گروه آزمايشي شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي و گروه كنترل كاهش معناداري نشان داد و اثربخشي مداخلۀ مثبت‌نگر بر بلوغ عاطفي بيشتر از شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي بود (0/01 p)؛ بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه برخلاف اثربخشي هر دو مداخله، مداخلۀ مثبت‌نگر در مقايسه با مداخلۀ شناخت‌درمانگري مبتني بر ذهن‌آگاهي در رشد هيجاني و بلوغ عاطفي نوجوانان دختر كارآمدي بيشتري داشت.