پاسخ متفاوت سطوح سرمي برخي از نروتروفين‌ها و انتقال‌دهنده‌هاي عصبي به ورزش‌هاي با مهارت باز و بسته در جودوكاران زن

نروتروفين‌ها و انتقال‌دهنده‌هاي عصبي نقش مهمي در بهبود عملكرد شناختي دارند. بنابراين، هدف مطالعه حاضر بررسي اثر يك جلسه تمرين جودو و يك جلسه تمرين با وزنه بر سطوح سرمي گلوتامات، نورآدرنالين، IGF-1 و VEGF در جودوكاران زن بود. در اين مطالعۀ نيمه‌تجربي، 11 زن جودوكار (سن: 3.57 ±25.60 سال، وزن: 9.60 ±66.20 كيلوگرم، قد: 4.50 ± 165.40 سانتي-متر) به‌طور داوطلبانه شركت كردند. آزمودني‌ها به‌فاصله 10 روز در دو جلسه تمريني جودو و تمرين با وزنه براي يك ساعت شركت كردند. پنج دقيقه پيش و پس از هر جلسه تمريني، نمونه‌ خوني از آزمودني‌ها گرفته شد. سطوح سرمي گلوتامات، نورآدرنالين، IGF-1 و VEGF اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه به‌طور معناداري غلظت‌هاي سرمي همه متغيرها پس از هر دو جلسه تمريني افزايش يافته است (0.05 p). همچنين، نتايج آزمون كوواريانس نشان داد كه سطوح سرمي گلوتامات (0.013=p) و IGF-1 (0.014=p) پس از تمرين با وزنه به‌طور معناداري بيشتر از تمرين جودو افزايش يافت. اما، تغييرات سطوح سرمي نورآدرنالين (0.117=p) و VEGF (0.192=p) پس از هر دو جلسه تمريني يكسان بود. به‌نظر مي‌رسد كه ورزش‌هاي با مهارت باز و بسته اثرات متفاوتي بر سطوح سرمي برخي از نروتروفين‌ها و انتقال‌دهنده‌هاي عصبي دارند. بنابراين، سازوكار اثر تمرين جودو و تمرين با وزنه بر عملكرد شناختي متفاوت است.