تاثير تمرين استقامتي بر بيان AMPK و AKT بافت كبد رت هاي نر مبتلا به ديابت.

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرين استقامتي بر بيان ژن و پروتئين، پروتئين كيناز فعال شده توسط ادنوزين مونو فسفات (AMPK) و پروتئين كيناز B (AKT) بافت كبد رت هاي نر مبتلا به ديابت است. در اين مطالعه تجربي، 32 سر رت نر ويستار به طور تصادفي به 4 گروه ديابت (D)، گروه كنترل (C)، گروه ورزش (E) و گروه ديابت و ورزش (ED) تقسيم شدند. سپس 16 سر از رت ها، با تزريق استروپتوزوسين به ديابت مبتلا شدند. گروه E و گروه ED به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته پروتكل تمرين هوازي را اجرا كردند. پس از اتمام پروتكل، بافت كبد رت ها استخراج، و از روش RT-PCR براي سنجش بيان ژن و از روش وسترن بلات و ايموهيستوشيمي به ترتيب براي بيان پروتئين AMPK و AKT استفاده شد. ميزان RNA با استفاده از فرمول –DDCT2 محاسبه و سپس داده هاي با استفاده از آزمون تحليل واريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه بين AMPK و AKT گروه E و گروه C هم در سطح RNA و هم در سطح پروتئين، تفاوت معناداري وجود ندارد (0.05 P). در گروه D نسبت به گروه C در سطح پروتئين، هر دو متغير به طور معناداري كاهش يافته بود (0.001 P). AKT در سطح RNA به طور معناداري كاهش (0.033 P) و AMPK به طور معناداري افزايش يافته بود (0.001 P). هر دو متغير در سطح پروتئين در گروه ED نسبت به گروه D به طور معناداري افزايش يافته بود (0.001 P)، در حاليكه تغييرات در سطح RNA معنادار نبود. ديابت با كاهش AMPK و AKT و اختلال در مسيرهاي وابسته به اين متغيرها، اثرات مخرب خود بر بافت كبد را اعمال مي نمايد، و ورزش هوازي مي تواند با افزايش اين دو متغير ديابت را تا حدودي بهبود بخشد.