طراحي مدل‌ فعاليت‌بدني زنان ميانسال ايراني

شناخت دقيق چگونگي فعاليت‌بدني زنان ميانسال در كشور به‌منظور برنامه‌ريزي و اجراي اقداماتي در جهت توسعه آن بسيار اهميت دارد. ازهمين‌رو؛ هدف اين تحقيق طراحي مدل‌ فعاليت‌بدني زنان‌ميانسال ايراني بود. روش‌تحقيق از نوع نظريه‌داده‌بنياد رويكرد نظامند بود. نمونه‌گيري از نوع نمونه‌گيري‌نظري بود. تحليل‌داده‌ها از طريق «پرسش» و «مقايسه» مستمر انجام شد. براي رسيدن به اشباع‌نظري، ضمن بررسي متون تخصصي، با 35 زن ميانسال (40-65 ساله) كه به طور مرتب به فعاليت‌بدني مي‌پرداختند مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختار يافته انجام شد. در پايان مراحل مختلف كدگذاري 128 مفهوم مهم، 30 زيرمقوله و‌ 9 مقوله اصلي شناسايي شد و فعاليت‌بدني به عنوان متغير محوري تعيين گرديد. در پايان مرحله كدگذاري‌گزينشي، مدل مفهومي مورد نظر طراحي شد كه در آن «توصيه‌ها و ترويج‌ها»، «دانش و آگاهي»، «ترس و پيشگيري» و «ورزش‌درماني» بر روي «انگيزش» تاثير مي‌گذارند و زنان‌ميانسال باتوجه‌به سطح «انگيزش»، «امكانات» و «چالش‌ها» به «فعاليت‌بدني» پرداخته و «فوايد فعاليت‌بدني» را تجربه مي‌كنند. «تجربه فوايد فعاليت‌بدني» باعث تكرار فرآيند و شكل‌گيري حلقه استمرار فعاليت‌بدني مي‌شود. «بيماري‌ها و مشكلات جسماني» دوران ميانسالي مهمترين مساله زنان ايراني در اين دوران است. بنابراين ترس از ابتلاء و يا درمان اين بيماري‌ها و مشكلات جسماني مهمترين دغدغه زنان‌ميانسال در ايران است. با توجه به مهمترين يافته‌هاي تحقيق؛ افزايش آگاهي، افزايش تهديد درك شده، و ترويج فعاليت‌بدني بين زنان‌ميانسال در سطح جامعه بسياري ضروي است.