تدوين الگوي مفهومي تاب‌آوري سازماني در سازمان‌هاي ورزشي ايران براساس نظريه داده‌بنياد

در محيط پيچيده، متغير و پوياي دنياي امروز، ضرورت دستيابي به حفظ بقا و موفقيت پايدار موجب شده تا بسياري از سازمان‌ها در اولويت‌هاي كسب‌وكار تجديد نظر كنند و تمركز خود را بر انطباق با تغييرات كسب‌وكار و پاسخگويي مناسب به الزام‌هاي محيطي ايجادشده قرار دهند. به‌منظور رسيدن به اين مهم، مفهوم نويني با عنوان تاب‌آوري سازماني به علم مديريت وارد شده است كه يكي از مباحث مهم علمي در مديريت بحران سازماني به شمار مي‌آيد. هدف اين پژوهش تدوين الگوي مفهومي تاب‌آوري سازماني در سازمان‌هاي ورزشي ايران است. پژوهش از نوع كيفي است كه با استفاده از نظريۀ داده‌بنياد با رويكرد استراوس و كوربين انجام شده است. جامعۀ آماري پژوهش شامل خبرگان دانشگاهي در ورزش، مديران ارشد و مياني سازمان‌هاي ورزشي، مديران اجرايي و كارشناسان سازمان‌هاي ورزشي با سابقۀ بيش از 20 سال هستند كه در مجموع 20 نفر با استفاده از رويكرد نمونه‌گيري هدفمند در فرايند مصاحبه مشاركت‌ كرده‌اند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Maxqda.12 در سه مرحلۀ كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري انتخابي انجام گرفت و بر اساس آن، مدل كيفي پژوهش طراحي شد. نتايج پژوهش حاضر نشان‌دهندۀ استخراج بالغ بر 322 كد يا مفهوم اوليه از مصاحبه‌ها و نيز احصاي 34 مفهوم و 12 مقوله است كه در قالب مدل پاراديمي شامل تاب‌آوري سازماني به‌عنوان مقولۀ محوري و شرايط علّي (برنامه‌ريزي و اجرا، علل سياسي، علل قانوني)، عوامل زمينه‌اي (علل اقتصادي، نظام مديريتي)، شرايط‌ مداخله‌اي (نگرش اجتماعي، علل فرهنگي)، راهبردها (كنش‌هاي مالي، رويكرد جامع) و پيامدها (كاهش ضررهاي مالي، موفقيت‌هاي ملي و بين‌المللي، مزاياي اجتماعي- فرهنگي) قرار گرفت.