اقتصاد اشتراكي در كسب و كارهاي ورزشي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اقتصاد اشتراكي در كسب‌وكارهاي ورزشي انجام شده است. در اين تحقيق، براي پاسخ‌گويي به سؤالات تحقيق، از رويكرد تركيبي يا آميخته استفاده شده كه شامل روش‌هاي كيفي و كمي است. روش تحقيق كلي روش تحقيق تركيبي است كه ابتدا از روش كيفي و سپس از روش كمي استفاده شده است. روش تحقيق از نظر نوع هدف كاربردي است؛ زيرا نتايج آن در اختيار كسب‌وكارهاي ورزشي كشور قرار خواهد گرفت تا از آن براي توسعۀ كسب‌وكار خود بهره بجويند. روش جمع‌آوري اطلاعات، در گام اول، مطالعات كتابخانه‌اي و ابزار آن فيش‌برداري بود. در اين پژوهش، با استفاده از روش فراتركيب و پس از مرور ادبيات موضوع تحقيق، شاخص‌هاي اقتصاد اشتراكي در ورزش مشخص و كدگذاري شد؛ سپس با مقوله‌بندي كدها، چارچوب اوليه تدوين شد و در نهايت با پرسش و مصاحبه با خبرگان، روايي و پايايي اين مدل سنجيده شد و مدل نهايي نوآوري تجاري در مجموعه‌هاي ورزشي بر مبناي اقتصاد اشتراكي تدوين شد. در مرحلۀ بعد و در نهايت ميزان اثرگذاري و به‌كارگيري شاخص‌هاي مدل بررسي شد و شاخص‌هاي مؤثر رتبه‌بندي شد. نتايج تحقيق نشان داد كه شاخص‌هاي اقتصاد اشتراكي در خصوص بروز نوآوري در كسب‌وكارهاي ورزشي شامل سه مقولۀ اصلي (مشتريان، صاحبان و پلتفرم)، نُه تم در هر بخش (اماكن و فضاهاي ورزشي، تجهيزات و لوازم ورزشي، بليت و جوايز، فناوري، برند و اعتبار، آموزش و مشاوره، ورزشكاران، مديران، مربيان و كاركنان و هواداران) و 126 كد (به‌صورت كلي) است.