مدلسازي توسعه كارآفريني در گردشگري ورزشي ايران مبتني بر رويكرد ساختاري ـ تفسيري (ISM)

هدف پژوهش حاضر مدل‌سازي توسعۀ كارآفريني در گردشگري ورزشي ايران مبتني بر رويكرد ساختاري ـ تفسيري است. تحقيق حاضر از نوع تحقيقات كيفي با ماهيت تحليلي‌ است و از لحاظ ماهيت و هدف، از نوع تحقيقات كاربردي است كه به روش ساختاري ـ تفسيري انجام شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌هاي موردنياز پژوهش مطالعات كتابخانه‌‌اي، مصاحبه و پرسش‌نامۀ ساختاري ـ تفسيري است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، 68 شاخص در زيرمجموعۀ 9 عامل نهادي (شامل عوامل سياسي و قانوني، مديريتي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، آموزش و پژوهش، منابع انساني، فناوري، زيرساخت‌ها و جاذبه‌هاي گردشگري) وجود دارد كه با توجه به هدف پژوهش، در 6 سطح قرار گرفت. عوامل سياسي و قانوني در سطح ششم و به‌عنوان سنگ زيربنايي مدل شناسايي شد. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه در گام اول، حمايت دولت‌ از كارآفرينان اين حوزه بزرگ‌ترين عامل موفقيت در مسير توسعۀ كارآفريني در گردشگري ورزشي به شمار مي‌آيد تا بخش خصوصي نيز با تشويق و حمايت دولت، با سرمايه‌گذاري و ورود به اين حوزه بتواند بازوي مهمي براي توسعۀ گردشگري ورزشي در ايران محسوب شود.