مقايسه روش هاي طبقه بندي ماشين بردار پشتيبان و شبكه عصبي مصنوعي در تهيه ي نقشه كاربري اراضي (مطالعه موردي: پارك ملي بوجاق)

پارك هاي ملي و پناهگاه هاي حيات‌وحش از مهم ترين سرمايه هاي اكولوژيكي به شمار مي روند. ازاين‌رو اطلاع از تغييرات كمي و كيفي كاربري اراضي آن ها نقش اساسي در كيفيت مديريت اين مناطق دارد. الگوريتم هاي متنوعي براي طبقه بندي تصاوير ماهواره اي در سنجش‌ازدور توسعه‌يافته‌اند، انتخاب الگوريتم مناسب طبقه بندي در دستيابي به نتايج صحيح نقش بسيار مهمي را ايفا مي كند. در اين تحقيق با مقايسه صحت طبقه بندي دو الگوريتم شبكه عصبي مصنوعي و ماشين بردار پشتيبان، الگوريتم دقيق‌تر تعيين و از آن براي بررسي روند تغييرات كاربري اراضي استفاده شد. تحقيق حاضر در پارك ملي بوجاق واقع در استان گيلان طي سال هاي 2000 تا 2017 با استفاده از تصاوير ماهواره‌ايETM+ و OLI لندست 7 و 8 انجام گرفت. نتايج نشان داد كه الگوريتم ماشين بردار پشتيبان به ترتيب با دقت كل و ضريب كاپا، 86.42 و 0.83 براي سال 2000 و 90.65 و 0.88 براي سال 2017، در مقايسه با الگوريتم شبكه عصبي مصنوعي به ترتيب با دقت كل و ضريب كاپا، 83.71 و 0.80 براي سال 2000 و دقت كل و ضريب كاپا، 89.25 و 0.87 براي سال 2017، تصاوير ماهواره‌اي را بهتر طبقه بندي كرده است؛ بنابراين، از نقشه هاي كاربري اراضي حاصل از الگوريتم ماشين بردار پشتيبان جهت بررسي تغييرات كاربري استفاده شد. بررسي روند تغييرات كاربري اراضي با اين روش مشخص كرد كه در طي دوره بررسي‌ شده، مساحت كاربري هاي پيكره آبي، دريا، پوشش علفي و كشاورزي كاهش‌يافته است درحالي‌كه كلاس كاربري هاي باتلاقي، درختي و بدون پوشش افزايش‌يافته است.