تبيين پارادايمي علم و فناوري در ايران معاصر؛ تمهيدات فقاهت حكيمانه

پرسش اين نوشتار از جريان شناسي مبتني بر علم و مدعيان غايت پيشرفت، يعني ظرفيت هاي دو راه، دو جريان و دو دستگاه فكري فقاهت حكيمانه و روشنفكري- تكنوكراسي ليبرال است كه با يك پيشينه تاريخي قابل اعتنا مخصوصاً از اوان مشروطيت تاكنون در مقابل يكديگر صف آرايي كرده اند هدف اين پژوهش ترسيم و برجسته سازي هماوردي اين دو جريان در يك چشم انداز تمدني است بررسيهاي اين مقاله با روش توصيفي - تحليلي و در يك مطالعهي ،اسنادي نشان داد كه با انقلاب اسلامي و انديشه هاي فقاهت حكيمانه و پيوستگي كوششها و مجاهدتهاي بسيار و مقاومت در برابر جريان متمايل به غرب، تغييرات پارادايمي مهمي در حوزه علم و فناوري رخ داده است؛ مشخصه كانوني آن برجسته شدن يك مسير متمايز و جريان علم نافع و مولد» در برابر جبهه پيرو هژمون جهاني و هموار سازي و ريل گذاري راه رستاخيز» «علمي با تلاش در بسط و تعميق نظريه «العلم السلطان»، تحول علوم انساني تبديل نظام دانايي به توانايي، حركت در مرز علم و گام نهادن در مسير نيازهاي كشور و رهايي از تقليل گرايي، يك سونگري و يك جانبه گرايي توسعه مادي و اين جهاني غربگرايان است.