بررسي و نقد مدعاي دكتر سروش در باب تحقق قيامت از ديدگاه ملاصدرا

چكيدهملاصدرا در تفسير واقعه قيامت اعتقاد دارد هر دو نوع قيامت صغري و كبري از جهت ذات و في نفسه تحقق يافته اند و در تفسير قرآن خويش، آيات مرتبط با تحقق قيامت و نفخين را به صورت ماضي تفسير نموده است. دكتر سروش در مدعايي غريب، اين رويكرد تفسيري ملاصدرا را، مويد اذعان و پذيرش مبناي رويا انگاري وحي دانسته و از همرايي صدالمتالهين با خويش سخن مي گويد. در بررسي و نقد اين مدعا ، كه با روش توصيفي و تحليلي انجام شده، دو مساله اصلي به ذهن خطور مي كند: اول اينكه بر خلاف مدعاي سروش، اعتقاد ملاصدرا به تحقق قيامتين، مبتني بر مباني فكري و فلسفي وي در حكمت متعاليه است و ارتباطي به مبناي رويا انگاري وحي ندارد. مساله دوم اينكه فهم صحيح ديدگاه ملاصدرا در قبال بحث قيامت، مويد وجه خطابي قرآن خواهد بود؛ زيرا از نظر صدرا، فارغ از عالم رويا و خواب پيامبر، هر دو قسم قيامت صغري و كبري به صورت عيني تحقق يافته و قيام آن نسبت به افراد مختلف به جهت تفاوت هاي وجودي آنها مي تواند متقدم يا متاخر باشد..