نقد معرفت‌شناسي مديريت اقتضايي از منظر قرآن

مديريت اقتضايي، مدعي است كه در مديريت، چيزي به نام بهترين اصول جهان‌شمول وجود ندارد. با عنايت به ره‌آوردهاي رهيافت اقتضايي، ضروري است كه معرفت‌شناسي آن، از منظر قرآن با بهره‌گيري از روش استنطاقي، مورد تحليل قرار گيرد؛ تاضمن بيان گزاره‌هاي كلام وحي در رد، تأييد، اصلاح و تكميل معرفت‌شناسي مديريت اقتضايي، با تمسك به آنها كاستي‌هاي معرفتي شناسي آن را برطرف نمود. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه معرفت‌شناسي در مديريت اقتضايي مبتني بر معرفت عيني و حسي بوده و علل و عوامل فرا طبيعي را در تبيين گزاره‌هاي طبيعي ناديده گرفته است. قرآن ضمن اشاره به كاستي‌هاي مديريت اقتضايي موضوع معرفت را خدا، انسان، طبيعت و درك چگونه وابستگي و پيوستگي آن‌‌ها دانسته و تأكيد مي‌كند كه انسان و محيط به شكل پيدا و پنهان از همديگر تأثير گرفته و بر يكديگر اثر مي‌گذارند و در نتيجه انسان مي‌بايست با بهره‌گيري از ابزار شبكه‌اي از طريق تركيب نگاه افقي به رابطه پديده‌ها با هم و نگاه عمودي و طولي و رابطه آن‌ها با خالقشان سهم خود را اخذ نمايد. نتايج بدست آمده بيانگر آن است كه قرآن علاوه بر عقل و يافته‌هاي تجربي، تأكيد دارد كه نمي‌توان بدون وحي بهترين روش‌هايي را كه منتهي به بهره‌وري بيشتر مي‌گردد ارائه نمود.