نگاهي نقادانه به كتاب «السرد في الروايه‌ المعاصره‌ (الرجل الذي فقد ظلّه)» (راويت‌گري در رمان معاصر مردي كه سايه‌اش را گم كرد)

امروز موضوع بررسي آثار روايي از منظر شكل و ساختار به يكي از دغدغه‏هاي اصلي روايت‏‏‏‏شناسان و داستان‏پژوهان معاصر تبديل شده است و در همين زمينه ‏‏كتاب‏ها و مقالات بسياري به‏زيور طبع آراسته شده است. عبدالرحيم الكردي، يكي از نويسندگان برجستۀ معاصر مصري، در كتاب السرد في الروايه‌ المعاصره‌ تلاش وافري در زمينه‌ تبيين نظريه‏هاي نقد داستان از ديدگاه فرماليست‏هاي روسي و ساختارگرايان فرانسوي و سبك‏‏‏شناسان مدرن دنياي غرب داشته است. وي در اين كتاب با ريزبيني و تسلط خاص نظريات ناقدان معاصر غربي را تفسير كرده و آن‏ها را به‏عنوان زيرساختي براي تحليل و نقد عملي رمان الرجل الذي فقد ظلّه قرار داده است. ‏‏ازاين‏رو، جستار حاضر بر آن است تا با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي و بهره‏گيري از مباني نظري مربوط به شاخص‏هاي مطلوب كتاب دانشگاهي به اين پرسش اصلي تحقيق پاسخ دهد: كتاب السرد في الروايه‌ المعاصره‌ داراي چه نقاط قوت و ضعف شكلي و محتوايي است؟ برخي از نتايج اين مطالعه نشان مي‏هد اگرچه نويسنده مطالب مندرج در كتاب را گاه با اطناب فراوان تبيين كرده است، تلاش او بر اين بوده است تا با بستري مبتني‏بر نقد فرماليست گفتمان روايي را فراهم آورد.