بررسي نگرش دانش ‏آموزان شهر كرمان در پايۀ دوازدهم رشته ‏هاي علوم انساني، علوم تجربي، و رياضي به درس عربي

آموزش زبان عربي در مدارس به‏دلايل فرهنگي، سياسي، و نوع نگاه خانواده‏ها و دانش‏آموزان از چند دهه پيش تاكنون، نسبت به ساير دروس، با چالش بيش‏تري مواجه بوده است. بررسي نگرش دانش‏آموزان به يادگيري اين زبان گام مؤثري در سياست‏گذاري و تأليف كتاب‏هاي آموزشي خواهد بود. در اين پژوهش با روش توصيفي ـ پيماشي به بررسي نگرش دانش‏آموزان رشته‏هاي ادبيات و علوم انساني، علوم تجربي، و علوم رياضي كلاس دوازدهم شهر كرمان درخصوص يادگيري زبان عربي ‏پرداخته شده است. در اين بررسي تفاوت نگرش‏هاي دانش‏آموزان سه رشتۀ انساني، تجربي، و رياضي و هم‏چنين تفاوت نگرش دانش‏آموزان دختر و پسر به يادگيري زبان عربي بررسي شد. نمونۀ اين پژوهش 337 نفر از دانش‏آموزان پسر و دختر كلاس دوازدهم شهر كرمان‏اند. نتايج پژوهش نشان مي‏دهد كه نگرش بيش‏تر دانش‏آموزان سه رشتۀ علوم انساني، تجربي، و رياضي در سه متغير علاقه به يادگيري زبان عربي، اهميت درس عربي دربين ساير دروس، و محتواي درس عربي منفي است. با‏وجوداين، دانش‏آموزان رشته‌ رياضي علاقۀ بيش‏تري به يادگيري زبان عربي، نسبت‏به دانش‏آموزان ديگر، دارند. از نظر تفاوت بين دانش‏آموزان دختر و پسر، تفاوت معناداري بين آراي دو گروه وجود نداشت.