نقدي بر كتاب آشنايي با هنرهاي سنتي (3)

تأليف و معرفي منابع دانشگاهي با هدف ارتقاي سطح علمي دانشجويان يكي از مهم‌ترين وظايف مدرسان دانشگاه است. در‌اين‌ميان، در رشته‌هايي چون صنايع ‌دستي و هنرهاي اسلامي، كه پس از انقلاب به‌منزلۀ رشته‌اي متناسب با فرهنگي ايراني ـ اسلامي موردتأييد شوراي انقلاب فرهنگي قرار گرفت، اين كمبود بيش از ديگر رشته‌هاي علوم انساني و هنر احساس شده است. طي دو دهۀ اخير برخي از استادان در فعاليت‌هايي پراكنده و بدون نظارتي جامع، اقدام به نگارش متون آموزشي و كتاب‌هايي كردند تا بخشي از بار اين معضل را سبك كنند. در‌اين‌ميان، نقد علمي و تحليل كتاب‌هاي آموزشي يكي از راه‌هاي مؤثر به‌منظور راه‌نمايي براي نگارش منابعي اصيل و با اعتبارسنجي و پايايي قابل‌قبول خواهد بود. در اين مقاله تلاش مي‌شود كتاب آشنايي با هنرهاي سنتي (3) معرفي و به‌لحاظ ساختار شكلي و تحليل محتوا مورد نقد و بررسي قرار گيرد. نتيجۀ اين نگاه انتقادي نشان مي‌دهد كه بي‌توجهي به روش‌هاي نوين پژوهش، بي‌دقتي در شيوۀ نگارش، تكرار محتواي مطالب براساس متون پيشين و منابع مشابه، و درنهايت نگاه سطحي به مفاهيمي كه نيازمند رويكردي مبتني‌بر تحليل محتوا بودند، اين كتاب را براي استفادۀ دانشجويان در حوزۀ منابع معتبر دانشگاهي قرار نمي‌دهد.