بازنمايي الگوي دانشگاه اسلامي؛ دانشگاه سازگار با محيط علمي و اجتماعي

هدف: اين پژوهش، با هدف شناخت دانشگاه اسلامي، دانشگاه سازگار با محيط علمي و اجتماعي انقلاب اسلامي ايران بر مبناي سند دانشگاه اسلامي و تصحيح برخي برداشت‌هاي ناصواب و سطحي از ايده دانشگاه اسلامي انجام شده است.روش‌شناسي پژوهش: پژوهش كيفي حاضر با استفاده از راهبرد تحليل مضمون انجام شده است. توجه به هدف مقاله، به سه پرسش شامل مؤلفه‌هاي اصلي الگوي دانشگاه اسلامي كدام‌اند؟؛ الگوي دانشگاه اسلامي داراي چه ابعادي است؟ و مدل طرح‌ريزي‌شده‌ي دانشگاه اسلامي چگونه اعباربخشي شده است؟ پاسخ داده شده است.يافته‌ها: يافته‌ها شامل ابعاد چهارگانه پژوهش و فناوري، آموزش، مديريت و فرهنگي- تربيتي و مؤلفه‌هاي نُه‌گانه شامل سازگاري علمي با محيط پيرامون، ساماندهي ظرفيت‌هاي علم و فناوري، نظام آموزشي كارآمد، توسعه ظرفيت سرمايه انساني، رهبري مؤثر در آموزش عالي، سازوكارهاي تشويقي و رقابتي، ظرفيت‌سازي‌هاي نرم، ارزش‌هاي فرهنگي- تربيتي و ارزش‌هاي اسلامي- ايراني، دانشگاه اسلامي، است.نتيجه‌گيري: براساس اين پژوهش، ابعاد و مؤلفه‌هاي دانشگاه اسلامي سازگار با محيط علمي و اجتماعي، يكي از برداشت‌هاي واقعي مستند از دانشگاه اسلامي است. كيفيت محصولات و خدمات، مسئوليت‌پذيري و پاسخ‌گويي از پيامدهاي دانشگاه سازگار با محيط مي‌باشد. از اين‌رو، يك برداشت صحيح ديگر از دانشگاه اسلامي، دانشگاه با كيفيت، تمدن‌ساز، جامعه‌محور و در تراز انقلاب اسلامي و متعهد به آرمان‌هاي آن است.