ملت ‌سازي ناكام در ايران: چالش‌هاي ملت سازي و مصاديقي از ملت ‌ناشدگي (مطالعه موردي: تمركز بر دوره معاصر)

هدف: موضوع ملت سازي يكي از مهم ترين مقوله ها و مسائل تاريخ معاصر ايران است. بر اين اساس، بايستي اذعان نمود كه سياست هاي ملت سازي و روند تشكيل ملت ايران در يك سده اخير، دچار نوعي انقطاع تاريخي گرديده و مراحل نُضج آن، هنوز به سرانجام مطلوب و نهايي نرسيده است. به همين دليل در اين تحقيق، ضمن اشاره به عدم تكامل تكوين ملت در ايران يك سده اخير، به احصاء چالش هاي ناشي از اين نقصان، به عنوان مصداق هاي عدم تكوين ملت و نيز ملت ناشدگي پرداخته ايم.روش‌شناسي پژوهش: اين تحقيق با روش عِلّي و بهره گيري از چارچوب نظري ملت سازي كارل دويچ، به دنبال تبيين مسئله تحقيق، مي‌باشد.يافته ها: در راستاي تأكيد بر پرسش اصلي اين پژوهش كه مهم ترين چالش‌هايي كه به واسطه گذار به ملت سازي ناقص، در ايران يك سده اخير ايجاد شده اند، كدامند؟ يافته هاي تحقيق نيز بيانگر آن است كه در ابعاد كلان، چالش هايي نظير منازعات سرزميني، تضعيف علقه هاي ملي و هويتي و نيز فعال شدن گسل هاي ميان دولت و مردم، محصول فرآيند ناقص ملت سازي در ايران، مي باشد. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه اين عدم تكوين ملت در ايران بر پايه يك الگوي متناسب، باعث كاهش سرمايه اجتماعي، تشتت و انشقاق اجتماعي شده و در نهايت وحدت ملي و انسجام در جامعه را خدشه دار نموده است.