تبيين راهبرد(هاي) بهينه جهت بهبود جايگاه دامداران سنتي در زنجيره تأمين گوشت قرمز (مطالعه موردي: دامنه جتوب غربي زاگرس)

زنجيره‌هاي مربوط به تأمين گوشت قرمز از جهت اينكه به عنوان يكي از مهم‌ترين مواد مصرفي در سبد خانواده است، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. اين زنجيره از جنبه‌هاي مختلفي قابل ‌بررسي است كه يكي از مهم‌ترين آنها حلقه توليد گوشت قرمز است. هدف اصلي پژوهش حاضر، «ارائه راهبرد(هاي) بهينه جهت بهبود جايگاه دامداران سنتي دامنه جنوب غربي زاگرس در زنجيره تأمين گوشت قرمز» بود. به منظور تحقق هدف كلي پژوهش، از تركيبي از روش‏هاي كمي و كيفي بهره گرفته شد. در فاز كمي پژوهش، با استفاده از روش نمونه‏گيري متناسب (طبقه‌اي چندمرحله‌اي)، نسبت به گردآوري اطلاعات از دامداران سنتي گوسفند و بز اقدام شد. در فاز كيفي نيز با استفاده از روش‌هاي دلفي و SWOT، اطلاعات كيفي عميق و گسترده از متخصصان زنجيره تأمين گوشت قرمز (شامل كارشناسان امور دام جهاد كشاورزي) استخراج گرديد. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه دامداران سنتي از نظر اقتصادي (27.8 از 100) و اجتماعي (35.5 از 100) در وضعيت بسيار بحراني قرار داشتند. در پايان، از بين راهبردهاي تدوين شده بالاترين جذابيت مربوط به «توسعه دانش‌محوري و تزريق اطلاعات و فناوري جهت افزايش كيفيت و بهره‌وري توليد گوشت قرمز از طريق به‌كارگيري روش‌هاي علمي و نوين» و پايين‏ترين جذابيت مربوط به «كاهش ريسك توليد گوشت قرمز از راه گسترش بيمه دام و دامدار با شرايط حمايتي مناسب و منطقي» بود.