كليدواژه :
جبهه ملي , كنفدراسيون دانشجويان ايراني , اتحاديه انجمن اسلامي , انقلاب اسلامي ايران , قانون اساسي , انتخابات، , دفتر هماهنگي رئيس جمهور با مردم
چكيده فارسي :
سيد ابوالحسن بني‌صدر نخستين رئيس‌جمهور ايران بود كه تجربه ناموفقي را از خود به يادگار گذاشت و از اين طريق درس‌آموز دولتمردان بعد از خود شد. در مقاله حاضر، زندگي اجتماعي و سياسي ابوالحسن بني‌صدر در دو دوره متفاوت قبل و بعد از انقلاب بررسي شده است. او در پيش از انقلاب و از آغاز جواني با جبهه ملي همكاري داشت و با افزايش فعاليت مبارزاتي نيروهاي مذهبي با آنها نيز همراهي داشت. اين روابط، موجب ورود او به حلقه اطرافيان امام در پاريس شد و از آنجا توانست در تحولات سال‌هاي نخست بعد از انقلاب به چهره‌اي مطرح تبديل شود. بني‌صدر كه از همان آغاز سوداي رياست بر دولت را داشت، برنامه‌ريزي‌شده به پيش رفت و بعد از ورود به شوراي انقلاب و نيز نقد دولت موقت بازرگان، توانست در نخستين انتخابات رياست جمهوري شركت كند و به پيروزي برسد. عدم سازگاري و هماهنگي بني‌صدر با جريان‌ها و نهادهاي مختلف در نهايت مسير سياسي او را به بن‌بست كشانيد؛ و او پس از استيضاح در آخرين روز بهار 1360، از مقام خود عزل شد و اندكي بعد از ايران به فرانسه گريخت.
