تحليل عوامل موثر بر بكارگيري روش هاي مديريت تلفيقي آفات در باغات سيب اروميه: كاربرد الگوي رگرسيون پوآسون تعميم يافته

اهداف: مديريت تلفيقي آفات( IPM ) يكي از رهيافت هاي مبتني بر اصول پايداري است كه با رويكردي چند جانبه و سازگار با محيط زيست درصدد به حداقل رساندن آسيب هاي زيست محيطي مي باشد. در اين روش مبارزه با آفات، شناخت جامعي از محصول، آفت و شرايط زيست محيطي صورت گرفته و براي دستيابي به نتيجه بهتر و عملكرد بالاتر، از انواع روش هاي مختلف فيزيكي، زراعي، مكانيكي، بيولوژيكي و شيميايي به صورت يكپارچه و توام استفاده مي شود. با توجه به مزاياي مديريت تلفيقي آفات و رويكرد زيست محيطي آن، اين روش به عنوان يكي از عناصر و اجزاي توسعه كشاورزي پايدار امروزه بسيار مورد تاكيد قرار گرفته است. هدف اصلي تحقيق حاضر، تعيين عوامل موثر بر بكارگيري روشهاي مديريت تلفيقي آفات در باغات سيب شهرستان اروميه مي باشد.مواد و روشها: در اين مطالعه از الگوي رگرسيوني پوآسون تعميم يافته بهره‌گرفته شد و اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه از باغات سيب شهرستان اروميه جمع‌آوري گرديد. بدين منظور با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب اطلاعات 350 باغدار سيب منطقه به شكل ميداني گردآوري شد. نتايج: نتايج حاصل از برآورد مدل پوآسون تعميم يافته نشان داد كه شاخص ديدگاه هاي زيست محيطي، سطح تحصيلات، درآمد، عضويت در تعاوني روستايي، سطح زيركشت باغ سيب، شركت در كلاس هاي ترويجي توليد سيب، آشنايي نسبت به مديريت تلفيقي آفات و تعداد سال هاي استفاده از روش مديريت تلفيقي آفات باغداران اثر مثبت و معني دار بر افزايش تعداد عمليات بكارگيري روش مديريت تلفيقي آفات دارند. در مقابل شاخص سختي استفاده از روش مديريت تلفيقي آفات اثر منفي و معني دار بر آن دارد. نتيجه گيري: يافته‌هاي مطالعه مويد آن است كه باغداران در بكارگيري عمليات IPM به پايداري كشاورزي و حفظ محيط زيست اهميت ويژه‌اي قائل مي‌باشند. لذا سازمان جهاد كشاورزي مي تواند با اتخاذ تدابيري نظير ارائه آموزش هاي هدفمند و افزايش آگاهي كشاورزان در خصوص روش مديريت تلفيقي آفات فلذا افزايش بكارگيري اين روش به توسعه پايدار نظام كشاورزي منطقه كمك شاياني نمايد.