تدوين راهبردهاي توسعه آموزش پيش دبستاني در مناطق كمتر توسعه يافته(مورد مطالعه: آموزش و پرورش عشاير استان چهارمحال و بختياري)

مقدمه و هدف: هدف اين پژوهش تدوين راهبردهاي توسعه پيش ‌دبستاني مناطق عشايري استان چهارمحال و بختياري بود. روش تحقيق از نوع مطالعه موردي كيفي است. روش شناسي پژوهش: جامعه آماري شامل 35 نفر از مسئولان گروه آموزش پيش دبستاني ادره كل آموزش و پرورش، مديران، معاونان و كارشناسان ادارات آموزش و پرورش شهرستان‌هاي عشايرنشين، راهبران آموزشي، مديران مجتمع ‌هاي آموزشي و دكتر معلمان شاغل در اداره آموزش و پرورش عشاير استان تشكيل مي‌دادند كه به علت محدود بودن جامعه آماري به صورت كل شمار انتخاب شدند. براي جمع ‌آوري اطلاعات از منابع كتابخانه‌اي، مرور ادبيات، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شد. فهرست نهايي شده داده‌ها پس از تاييد درجلسات شوراي راهبردي در قالب يك پرسش نامه محقق ساخته كه روايي آن توسط چند متخصص و پايايي از روش آلفا كرونباخ با ضريب 88/ تآييد شده بود؛ در اختيار جامعه آماري قرار گرفت. براي تجزيه تحليل داده ها آزمون فريدمن و بحث و تبادل نظر گروهي استفاده شد. با توجه به نمره نهايي ماتريس ارزيابي عوامل داخلي (2.38) و ارزيابي عوامل خارجي (2.74) مي باشد. يافته ‌ها: مشخص شد كه جايگاه راهبردي آموزش پيش دبستاني در مناطق عشاير بختياري در منطقه  WOمي‌باشد، كه مبين توجه به فرصت‌هاي پيش روي مناطق عشايري براي از بين بردن ضعف‌هاي موجود است. بحث و نتيجه ‌گيري: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه همسو با ويژگي‌هاي جامعه ‌‌شناختي عشاير كه از ابتدايي ‌ترين‌ و غني ‌ترين شكل و شيوه زندگي است؛ بايستي مولفه ساختار مديريت شامل: تصميم ‌گيري، منايع انساني، برنامه‌ هاي درسي و آموزشي، منابع مالي و مادي و فناوري به شكل موثر، ساختاري خاص و بومي به خود ‌بگيرند تا بسياري از فرصت‌ها برحسب بافت و نماي فرهنگي موجود به برطرف كردن نقايص در حوزه آموزش پيش دبستاني در عشاير منجر شود.