الگوي مطلوب برنامه درسيِ آموزشِ زيست محيطي مبتني بر شاخص هاي توسعه پايدار در دوره متوسطه اول با رويكرد كاركردي

مقدمه و هدف: كميسيون جهاني محيط زيست و توسعه، توسعه اي را پايدار مي داند كه احتياجات نسل حاضر را بدون لطمه زدن به توانايي نسل آتي در تامين نيازهاي خود برآورده نمايد. اين توسعه داراي سه بعد مهم انساني، محيط زيست و آينده است و تحقق توسعه انساني مقدم بر توسعه در ابعاد اقتصادي است. هونكه و همكاران بهترين وسيله كاهش معضلات زيست محيطي را آموزش به مردم مي دانند. هدف پژوهش حاضر مطالعه كيفي بررسي الگوي مطلوب برنامه درسي آموزش زيست محيطي مبتني بر شاخص هاي توسعه پايدار در دوره متوسطه اول و از نوع توصيفي-پيمايشي بوده است. روش شناسي پژوهش: تحقيق حاضر به لحاظ هدف كاربردي بوده و با استفاده از روش اكتشافي آميخته انجام شده است. در تحقيق از تركيب ابزارهاي كيفي و كمي و در نوع اكتشافي آن از داده هاي كيفي براي ساخت مقياس كمي استفاده شده است. در اين راستا براي تحليل محتواي كيفي از روش كيفي، مصاحبه عميق با خبرگان و از روش كمي (توصيفي- پيمايشي) براي جمع آوري داده ها از كارشناسان محيط زيست استفاده شد. در پژوهش حاضر از داده هاي به دست آمده از تحليل محتواي كيفي مصاحبه ها براي ساخت پرسشنامه استفاده شده است. شركت كنندگان در بخش كيفي متخصصان مسائل زيست محيطي هستند. جامعه كمي اين پژوهش كاركنان آموزش و پرورش استان هرمزگان بودند. پرسشنامه نيمه ساختاريافته نتايج سوالات پس آزمون كه در اختيار 10 نفر از خبرگان قرار گرفته بود با استفاده از آمار توصيفي - پيمايشي محاسبه و دسته بندي شد. در نهايت 24 دسته با محوري در نهايت 24 مقوله با كد محوري شناسايي شد. يافته‌ ها: بالاترين كد شناسايي شده مربوط به تلفيق تدريس و كمترين شاخص مربوط به شاخص برون سازماني بود. در نهايت ارتباط برنامه درسي آموزش محيط زيست با توسعه پايدار با رويكرد اجرايي، به صورت الگويي شماتيك طراحي و ارائه گرديد.