طراحي مدل كارآفريني ديجيتال با رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري

با ورود به عصري كه به جامعه اطلاعاتي مرسوم است، كارآفريني در فضاي ديجيتال به‌عنوان رويكردي نو در راه‌اندازي كسب‌وكارها بر مبناي يك تفكر و ايده جديد در بين فعالان عرصه خدمات و توليد جايگاه برجسته‌اي يافته است لذا هدف پژوهش حاضر، طراحي مدل كارآفريني ديجيتال در شركت‌هاي دانش‌بنيان استان مازندران بود كه از روش مدل‌سازي ساختاري‌تفسيري در طراحي اين مدل استفاده شده است. روش تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي بود. با توجه به پيشينه تحقيق، 39 مولفه در قالب هفت بعد(ساختاري- استراتژي- مديريتي- افراد- فناوري- محتوايي- محيطي) انتخاب شدند. سپس از نظرات20 نفر از اساتيد‌ دانشگاهي و مديران شركت‌هاي دانش‌بنيان كه در زمينه كارآفريني ديجيتال خبره بودند، استفاده شد. براي خوشه‌بندي ابعاد كارآفريني ديجيتال از مدل‌سازي ساختاري تفسيري و تحليل MICMAC استفاده شد. نتايج ISM نشان داد كه زير بناي كارآفريني ديجيتال در درجه اول (ساختاري- فناوري) و دوم (مديريتي) و سوم (استراتژي) و چهارم (افراد- محتوايي- محيطي) هستند. همچنين، پس از تحليل MICMAC ، ابعاد( ساختاري- فناوري) در خوشه مستقل و ابعاد( افراد- محتوايي- محيطي) در خوشه وابسته و ابعاد( استراتژي- مديريتي) در خوشه خودمختار قرار گرفتند. در نهايت مي‌توان گفت، كارآفريني ديجيتال نه‌ تنها براي شركت‌هاي فناوري و بخش‌هاي فناوري اطلاعات، بلكه براي تمامي صنايع امري مهم و ضروري است.