ساختار عاملي، پايايي و روايي مقياس صفت بخشايش(TFC) در نوجوانان ايراني

هدف اين مطالعه بررسي ساختار عاملي، پايايي و روايي مقياس صفت بخشايش بود. روش اين پژوهش توصيفي و از نوع تحليل عاملي بود؛ به اين منظور 404 نفر از دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر تهران در سال تحصيلي 99-98 از طريق نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و به مقياس صفت بخشايش (TFC) بري و همكاران (2005) پاسخ دادند. ساختار ‌عاملي مقياس از طريق تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي، همساني دروني ابزار توسط آلفاي‌كرونباخ و روايي آن به روش همگرا با استفاده از ابزار مقياس همدلي (EQ_EM) بار-آن (1997) مورد تحليل و بررسي قرار گرفت. هر كدام از شاخص‌هاي تحليل عاملي تاييدي مقياس مذكور ازجمله GFI، AGFI، NFI و CFI از مقدار مطلوب و مناسبي برخوردار بودند. ضريب آلفاي كل پرسشنامه نيز 0.79 و همچنين ضريب گاتمن براي كل مقياس 0.85 به‌ دست آمد. بارهاي عاملي تمام آيتم‌ها بالاتر از 0.55 و از نظر آماري در سطح 0.001 p معنادار بود. روايي همگرا با مقياس همدلي به مقدار 0.54 در سطح 0.001 p نيز معنادار گزارش شد؛ بنابراين با توجه به برازش مطلوب مدل، روايي مناسب و اعتبار بالاي مقياس صفت بخشايش، مي‌توان از آن جهت بررسي و سنجش بخشايش بين فردي در دانش‌آموزان نوجوان ايراني استفاده كرد.