اثربخشي بازي درماني به روش گشتالتي بر پرخاشگري و اضطراب امتحان دانش‌آموزان با اختلال يادگيري ويژه

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي بازي درماني به روش گشتالتي بر پرخاشگري و اضطراب امتحان دانش‌آموزان ابتدايي با اختلال يادگيري ويژه بود. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و دوره پيگيري يك ماه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش‌آموزان دختر ابتدايي (دوره اول) داراي اختلال يادگيري ويژه خواندن و نوشتن بود كه در سال تحصيلي 1402-1401 در شهر كاشان مشغول به تحصيل بودند. روش نمونه‌گيري به صورت هدفمند  بود. بدين ترتيب تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان دختر ابتدايي داراي اختلال انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هركدام 15 نفر) گمارش شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل سياهه پرخاشگري كودكان (CHIA) نلسون و فينچ (2000) و سياهه اضطراب امتحان  (TAI)ابوالقاسمي و همكاران (1375) بودند. گروه آزمايش در10 جلسه 45 دقيقه‌اي هفته‌اي دو‌بار و در سه گروه پنج نفره تحت درمان بسته آموزشي بازي‌درماني‌ به روش گشتالتي ويولت اوكلاندر (1997) قرار گرفتند. داده‌هاي جمع آوري شده با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد تفاوت معناداري بين ميانگين ها در مراحل پيش آزمون با پس آزمون و پيگيري وجود دارد (p 0/001)، در حاليكه تفاوت معناداري بين ميانگين ها در مرحله پس آزمون با پيگيري مشاهده نشد كه حاكي از پايداري اثربخشي مداخله است. بنابراين استفاده از بازي درماني به روش گشتالتي مي تواند در كاهش پرخاشگري و اضطراب امتحان دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري ويژه موثر ‌باشد.