اثربخشي آموزش مهارت‌هاي حل مسئله بر اضطراب امتحان، خودكارآمدي و منبع كنترل دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش روش مهارت‌هاي حل مسئله بر اضطراب امتحان، خودكارآمدي و منبع كنترل دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبريز در سال تحصيلي 1401-1400 بودند كه از اين جامعه تعداد 60 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شده و به صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش (30 نفر) و گروه گواه (30 نفر) قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس اضطراب امتحان (TAS، ساراسون، 1998)، پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي (ASQ، مك‌ايلروري و بانتينگ، 2002) و پرسشنامه منبع كنترل (SCQ، راتر، 1996) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون بين ميانگين پس آزمون اضطراب امتحان، خودكارآمدي و منبع كنترل در دو گروه آزمايش و گواه تفاوت معنادري در سطح (0.01 P) وجود دارد. در واقع آموزش مهارت حل مسئله باعث افزايش خودكارآمدي تحصيلي و منبع كنترل دروني مي‌شود. همچنين آموزش مهارت حل مسئله باعث كاهش اضطراب امتحان و منبع كنترل بيروني در دانش‌آموزان مي‌شود.