مدل ساختاري دشواري در تنظيم هيجان و نشانه‌هاي اختلال سلوك (CD) با ميانجي‌گري همدلي عاطفي و شناختي در نوجوانان پسر

هدف پژوهش حاضر بررسي مدل معادلات ساختاري دشواري در تنظيم هيجان و نشانه‌هاي اختلال سلوك با ميانجي‌گري همدلي عاطفي و شناختي در نوجوانان پسر بود. روش پژوهش توصيفي-‌همبستگي به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان پسر متوسطه اول شهر كرمانشاه در سال تحصيلي 1401-1400 بود كه از بين آنها تعداد 234 نفر از دانش‌آموزاني كه بالاترين نمرات را در پرسشنامه علائم مرضي كودكان كسب و داراي بيشترين نشانه‌هاي اختلال سلوك بودند، بر اساس روش نمونه‌گيري هدفمند به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه دشواري در تنظيم هيجان (DERS، گراتز و روئمر، 2004) و مقياس بهره همدلي (EQ، بارون و كوهن، 2003)  بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل معادلات ساختاري  استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه مدل از برازش خوبي برخوردار بوده و دشواري در تنظيم هيجان و همدلي عاطفي و شناختي بر اختلال سلوك اثر مستقيم و معنادار داشتند (0.01 P). همچنين دشواري در تنظيم هيجان با ميانجي‌گري همدلي عاطفي و شناختي بر اختلال سلوك دانش‌آموزان اثر غير‌مستقيم و معناداري داشت (0.01 P). بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه رشد خودتنظيمي هيجان مي تواند دستيابي به همدلي را در فرد ميسر ساخته و به عنوان يك عامل مؤثر در جهت كاهش نشانه‌هاي اختلال سلوك و افزايش رفتار جامعه‌پسند در نوجوانان عمل كند.