عوامل مؤثر در نظام اداري دانش‌بنيان جهت تحقق سياست‌هاي كلي نظام اداري

هدف از پژوهش حاضر شناسايي عوامل مؤثر در نظام اداري دانش‌بنيان جهت تحقق سياست‌هاي كلي نظام اداري است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي، از نظر روش، توصيفي ـ يمايشي و از لحاظ نوع داده‌ها آميخته (كيفي و كمّي) است. روش نمونه‌گيري در بخش كيفي هدفمند و گلوله‌برفي و در بخش كمّي خوشه‌اي و تصادفي طبقه‌اي است. جامعۀ آماري در بخش كيفي بيست نفر از خبرگان و متخصصان و در بخش كمّي 1472 نفر از كاركنان بانك ملي شهر تهران هستند كه با استفاده از روش كوكران، 305 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي تحليل داده‌ها در بخش كيفي از ضريب توافق كندال و در بخش كمّي از تحليل عاملي تأييدي و تحليل سلسله‌مراتبي (AHP) استفاده شد. نتايج تحليل بخش كيفي به تأييد نظري مدل، به 7  بُعد، 28 مؤلفه و 91 شاخص منجر شد. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته جمع‌آوري و با نرم‌افزارهاي اس‌پي‌اس‌اس (SPSS)، ليزرل (Liserl) و اكسپورت چويس (Expert choice)‌ تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد مهم‌ترين ابعاد به‌ترتيب اهميت عامل مديريت دانش، يكپارچه‌سازي اطلاعات، عوامل مرتبط با دولت، عامل محيطي، عامل سازماني، عامل زيرساخت‌ها و عامل ارزش‌هاي اسلامي است كه با توجه به تأييد شدن ضريب مسير و آمارۀ t، هفت عامل شناسايي‌شده تأثير مستقيم و معناداري در مؤلفه‌هاي نظام اداري دانش‌بنيان دارند.