بررسي نشانگرهاي معرفت‌شناسي در ميزگردهاي سياسي- اجتماعي سيماي ايران از منظر گفتمان انتقادي

مقاله حاضر به بررسي نشانگرهاي معرفت‌شناسي در ميزگردهاي سياسي- اجتماعي در شبكه‌هاي سيماي جمهوري اسلامي ايران از منظر گفتمان انتقادي بر اساس ديدگاه هايلند (2005) و فركلاف (2001) پرداخته است. در اين پژوهش 20 برنامه گزينش‌شده ميزگردهاي سياسي- اجتماعي شبكه‌هاي 1، 2، 3 و 4 انتخاب شده اند كه به روش كيفي و كمي به‌صورت تمام شماري با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، موردبررسي و تحليل قرارگرفته اند. متغيرهاي موردبررسي در اين پژوهش شامل، جنسيت كارشناسان، زنده و يا ضبط‌شده بودن برنامه‌ها، تعداد كارشناسان موجود در برنامه، دانشگاهي بودن و يا غيردانشگاهي بودن كارشناسان مي‌باشند تا مشخص گردد آيا توزيع عناصر معرفت‌شناسي در ميزگردهاي سياسي- اجتماعي زنده و ضبط‌شده با حضور منتقدان زن و مرد و همچنين عوامل دانشگاهي و غيردانشگاهي متفاوت است؟ همچنين آيا توزيع عناصر معرفت‌شناسي در ميزگردهاي سياسي - اجتماعي ضبط‌شده با حضور يك يا چند منتقد متفاوت است؟ تفاوت توزيع عناصر معرفت‌شناسي ازنظر تحليل كلام با الگوي فركلاف چگونه توجيه مي‌شود؟ نتايج نشان داد كه توزيع عناصر معرفت‌شناسي، يقين نما، ترديد نما و نگرش نما در برنامه‌هاي ميزگردهاي سياسي- اجتماعي در صدا و سيماي جهوري اسلامي ايران بر اساس جنسيت كارشناسان، زنده‌بودن و يا ضبط‌شده بودن برنامه، دانشگاهي بودن و يا غيردانشگاهي بودن كارشناسان و يا حضور يك يا چند كارشناس در برنامه متفاوت مي‌باشد، همچنين ازنظر الگوهاي تحليل كلام، نوع كاربرد ابزارهاي معرفت‌شناسي در گفتمان كارشناسان قابل توجيه مي‌باشد