روش شناسي كلامي غياث الدين دشتكي شيرازي

Theological methodology of Ghiasuddin Dashtaki Shirazi

منصور بن صدر الدين محمّد دشتكى، ملقّب به غياث الدين، از مشاهير و نام آوران علوم عقلي و نقلي در سده نهم و دهم هجري است. مباحث كلامي او مبتني بر فلسفه مشاء بوده و با توجه به تسلط ايشان بر علوم عقلي و نقلي، از اين دانشها در علم كلام استفاده كرده است. استدلالهاي كلامي وي در مسايلي كه بهره گيري از نقل مستلزم دور است عقلي، و در مسايلي كه عقل توانايي درك آنها را ندارد، نقلي و در ديگر مسايل، عقلي – نقلي است. ايشان از روش عقلي براي تأويل و تبيين آيات و روايات اعتقادي، بهره فراوان برده و به آراء فلاسفه، متكلمان و عرفا توجه كرده و نقد منصفانه و عالمانه كرده است.

Mansour ibn Sadr al-Din Muhammad Dashtaki, nicknamed Ghias al-Din, is one of the famous scholars of intellectual and narrative sciences in the ninth and tenth centuries AH. His theological discussions are based on Peripatetic philosophy and due to his mastery of intellectual and narrative sciences, he has used these sciences in theology. His theological arguments are rational in matters where the use of narration requires distance, and narrative in matters which the intellect is incapable of comprehending, and rational-narrative in other matters. He has used the rational method to interpret and explain verses and hadiths and has paid attention to the opinions of philosophers, theologians and mystics and has criticized fairly and wisely.