نمايش فرونشست خطوط متروي شهري با استفاده از روش تداخل سنجي راداري ماهواره اي (منطقه مورد مطالعه: بخشي از خط 7 متروي تهران)

امروزه روش تداخل سنجي راداري نقش مهمي در نمايش تغيير شكلهاي سطح زمين ناشي از پديده هايي مانند زلزله، رانش، برداشت بي رويه آبهاي زير زميني، حفاري تونل هاي شهري و غيره دارد. پايش نشست هاي ناشي از ايجاد تونل هاي متروي شهري، به علت پيشگيري از خسارت هاي جاني و مالي جبران ناپذير، اهميت بسزايي دارند. در اين مقاله با استفاده از تصاوير ماهواره اي پايين گذر سنتينل-1 در يك بازه زماني شش ماهه  (ارديبهشت تا آبان سال 1398) ميزان فرونشست تونل خط 7 متروي  تهران (حد فاصل خيابان هفده شهريور تا ميدان قيام) با استفاده از روش تداخل سنجي راداري محاسبه و سپس با نشست سنجي ميداني انجام شده با استفاده از پين هاي نشست سنجي و نقشه برداري دقيق، مقايسه ميگردند. لازم به ذكر است كه از ميان 22 تصوير موجود در اين بازه زماني، هفت تصوير كه طول base line كمتري دارند انتخاب گرديدند. در نهايت با استفاده از اين تصاوير و مقايسه انجام شده با داده هاي ميداني، مقدار RMSE  براي تصاوير با قطبش VH  و VV به ترتيب برابر با 2/19 و 20/79 ميلي متر بدست آمد.