طراحي الگوي روابط ساختاري پيش‌بيني عود مصرف براساس باورهاي شخصيتي ناكارآمد نقش ميانجيگري كنترل بازداري

پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي روابط ساختاري پيش‌بيني عود مصرف براساس باورهاي شخصيتي ناكارآمد نقش ميانجيگري كنترل بازداري انجام گرفت. پژوهش مورد نظر همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري شامل كليۀ افراد وابسته به مواد مراجعه‌كننده به كمپ ترك اعتياد اردبيل در سال 1400 بود. تعداد 200 نفر آزمودني مرد به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به پرسشنامه‌هاي پيش‌بيني بازگشت (RPS)، باورهاي شخصيتي ناكارآمد (PBQ) و همچنين آزمون كنترل بازداري (go/nogo) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري با نرم‌افزار smart pls-3 تحليل شد. نتايج معادلات ساختاري نشان داد باورهاي شخصيتي ناكارآمد بر عود مصرف اثر مستقيم و معني‌دار دارد. همچنين اثر غيرمستقيم باورهاي شخصيتي ناكارآمد با ميانجيگري كنترل بازداري تأييد شد. براي بررسي برازش كلي مدل كه هر دو بخش مدل اندازه‌گيري و ساختاري را كنترل مي‌كند، از معيار مقدار برازش (GOF) استفاده شد. درنتيجه مقدار معيار برازش (GOF) برابر است با 0.41 كه با مقايسۀ آن با مقادير قابل‌قبول براي GOF نشان از برازش مناسب كلي مدل دارد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر، ارائۀ برنامه‌هاي آموزشي منظم براي افراد وابسته به مواد با استفاده از اصول درمان شناختي-رفتاري براي تعيين باورهاي ناكارآمد بيمار درمورد اعتياد، كمك به بيمار در ايجاد باورها و رفتارهاي مؤثرتر و ايجاد راهبردهاي مقابله‌اي مؤثرتر ضروري است.