ارزيابي مدل پيش‌بيني صميمت زناشويي براساس سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري سبك‌هاي عشق‌ورزي همدلي و شور در دانشجويان متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد گچساران

پژوهش حاضر با هدف ارزيابي مدل پيش‌بيني صميمت زناشويي براساس سبك‌هاي دلبستگي با ميانجي‌گري سبك‌هاي عشق‌ورزي همدلي و شور در دانشجويان متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد گچساران صورت پذيرفت. روش پژوهش، توصيفي-همبستگي و تحليل مسير بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان متأهل (زن و مرد) دانشگاه آزاد اسلامي واحد گچساران در سال تحصيلي 1397-1396 به تعداد 1177 نفر بود. نمونۀ آماري شامل 400 دانشجوي متأهل بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامۀ صميميت زناشويي (MIQ)، مقياس عشق مثلثي (TLS) و پرسشنامۀ سبك‌هاي دلبستگي (ASQ) بود. تحليل داده‌ها با استفاده از تحليل مسير به‌وسيلۀ نرم‌افزار آماري SPSS و AMOS ويرايش 23 صورت گرفت. نتايج نشان داد دلبستگي ايمن، همدلي و شور با صميميت زناشويي دانشجويان متأهل داراي رابطۀ معنادار است  (0.01 p). در ادامه سبك‌هاي دلبستگي ايمن، اجتنابي و دوسوگرا بر همدلي و شور دانشجويان متأهل داراي اثر مستقيم معنادار است  (0.01 p). علاوه‌براين نتايج آزمون سوبل نشان داد كه مؤلفۀ همدلي در رابطۀ بين سبك دلبستگي ايمن و اجتنابي، و مؤلفۀ شور در رابطۀ بين سبك دلبستگي اجتنابي با صميميت زناشويي داراي نقش ميانجي معنادار است (0.01 p). درنهايت مدل از برازش مناسب برخوردار بود. با توجه به نقش ميانجي سبك‌هاي عشق‌ورزي، لازم است درمانگران خانواده در جهت افزايش صميمت زناشويي به سبك‌هاي عشق‌ورزي متأهلان توجه داشته باشند.