شناخت مباني و روش علامه طبرسي در تبيين علم الهي با تاكيد بر تفسير مجمع البيان

Understanding the principles and method of Allameh Tabarsi in explaining the divine knowledge with emphasis on the interpretation of the collection of statements

پرسش‌هاي عميق در باره حقيقت علم الهي، زمينه‌ساز ايجاد جريان‌هاي مختلف كلامي در گستره تاريخ شده است. در اين پژوهش علم الهي از منظر تفسيري با محوريت گرايش كلامي علامه طبرسي، با روش كتابخانه‌اي و تاكيد بر تفسير مجمع البيان، بررسي شده است. علامه طبرسي مقوله علم الهي را در چهار بخش- معناشناسي علم، نظائر معنايي علم در قرآن، ماهيت شناختي علم الهي، علم الهي و انسان- مورد توجه قرار داده است. مبناي او در تفسير آيات الهي، دو اصل توحيد و اختيار انسان است. علامه طبرسي كوشيده با تحفّظ بر اين دو اصل، و با عطف به شواهد قرآني و روايي، نزديك‌ترين معنا به گزاره‌هاي قرآني از علم الهي را ارائه دهد.

Deep questions about the truth of divine knowledge have given rise to various theological currents throughout history. In this research, the divine science has been studied from an interpretive perspective with the focus on Allameh Tabarsi's theological tendency, with the library method and emphasis on the interpretation of Majma 'al-Bayan. Allameh Tabarsi has considered the category of divine knowledge in four sections - semantics of science, similar semantic science in the Qur'an, cognitive nature of divine science, divine science and man. His basis in the interpretation of divine verses is the two principles of monotheism and human free will. Allameh Tabarsi has tried to provide the closest meaning to the Qur'anic propositions of divine knowledge by preserving these two principles, and by referring to the Qur'anic evidences and narrations.