تحليل و بررسي مباني نفس شناختي توسل و طلب شفاعت

Analysis of the psychological foundations of recourse and intercession

حكماي حكمت متعاليه معتقدند «توسل» و «شفاعت» با تكيه بر مباني نفس شناختي قابل اثبات است. از نگاه حكمت متعاليه، اولياي الهي داراي نفوس مجردي هستند كه به ‌سبب بندگي خالص و عنايت‌هاي خاص خداوند متعال به مرتبه بالايي از تكامل رسيده‌، و پس ‌از مرگ ظاهري به‌ طور تمام ‌و كمال باقي مي‌مانند. ازاين ‌رو نفوس اولياي الهي مي‌توانند در حيات و ممات، واسطه‌گري كنند. اين مقاله با روشي توصيفي تحليلي، مباني نفس شناختي توسل و شفاعت را اصطياد، تحليل و تثبيت كرده و ارتباط اين مباني با بحث توسل و شفاعت را روشن ساخته است. اثبات تجرد نفس، بقاء و تاثير نفس، ارتقاء و تكامل نفس ناطقه و ولايت تكويني انسان كامل، از جمله مباني نفس شناختي توسل و طلب شفاعت‌اند.

The scholars of transcendent wisdom believe that the two teachings of "recourse" and "intercession" can be proved by relying on psychological foundations. From the point of view of transcendent wisdom, the divine saints have single souls who, due to pure servitude and special care of the Almighty God, have reached a high level of evolution, and remain complete after perfection. Hence, the people of the saints can mediate in life and death. This article, in a descriptive-analytical way, has studied, analyzed and established the psychological foundations of recourse and intercession, and has clarified the connection between these principles and recourse and intercession. The abstraction of the soul, the survival and influence of the soul, the promotion and development of the rational soul and the developmental guardianship of the perfect human being are among the psychological foundations of recourse and seeking intercession.