مدلسازي شدت تصادفات وسايل‌نقليه موتوري به تفكيك گروه‌هاي مختلف سني راننده با استفاده از رگرسيون لوجيت چندگانه

موضوع نحوه ايمن‌سازي راه‌ها براي رانندگان در گروه‌هاي سني مختلف به علت تغيير مداوم توزيع سني رانندگان مهم است. با توجه به اين موضوع، هدف از اين مطالعه بررسي ويژگي‌هاي مختلف تصادف و ارائه پيشنهادات در مورد نحوه ي بهبود ايمني راه‌ها براي همه گروه‌هاي سني است. اين مطالعه با استفاده از سامانه داده‌هاي اطلاعات ايمني راه (HSIS) عوامل موثر بر شدت آسيب تصادف وسايل‌نقليه موتوري براي رانندگان جوان (16-25 ساله)، ميانسال (26-64 ساله) و مسن (بالاي 64 سال) در ايالت كاليفرنيا را از سال 2015 تا 2017 بررسي مي كند. از يك مدل لوجيت چندگانه براي مدلسازي تصادفات مربوط به هر گروه سني و ارزيابي وزن متغيرهاي مختلف پيش‌بيني كننده بر شدت آسيب استفاده شد. متغيرهاي پيش‌بيني كننده به چهار مشخصه راننده، راه، تصادف و محيط اطراف طبقه‌بندي شدند. نتايج نشان مي‌دهد تصادف جلو به عقب احتمال مرگ‌ومير و صدمات جاني را براي هر سه گروه سني به ميزان قابل‌توجهي افزايش مي‌دهند درحاليكه آب و هواي صاف و باراني احتمال مرگ‌ومير و صدمات جاني را براي هر سه گروه سني كاهش مي‌دهد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه شباهت زيادي بين عوامل پيش‌بيني‌كننده شدت تصادف براي رانندگان جوان و ميانسال وجود دارد، اما رانندگان مسن‌تر در مقايسه با بقيه ساير گروه‌هاي سني بايد در شرايط محيطي و راه احتياط بيشتري داشته باشند. رانندگان جوان به دليل تجربه كم در رانندگي، مهارت‌هاي رانندگي خود را در طول زمان بيشتر مي‌كنند، درحاليكه رانندگان ميانسال به خصوص رانندگان مرد تجربه رانندگي بيشتري دارند و در نتيجه تمايل به رفتارهاي پرخطر كمتري دارند. نتيجه ديگري كه از اين مطالعه به دست آمد اين است كه الگوي رفتار رانندگي در رانندگان مسن تغييرات كمتري نسبت به ساير گروه‌هاي سني با صرف نظر از شرايط اطراف دارد.