واكنش دولت و مردم به محدوديت‌هاي اعمال شده در پي شيوع كروناويروس: رويكرد نظريه بازي‌ها

شيوع گسترده بيماري كوويد19 باعث شده است هزينه‌هاي گسترده‌اي به دولت و مردم تحميل شود كه لازم است جوانب و آثار آن بررسي شود. از اين رو اين پژوهش سعي دارد در قالب تئوري بازي‌ها، استراتژي دولت و مردم كشور ايران را با توجه به محدوديت‌هاي ايجاد شده در پي شيوع بيماري كروناويروس طي دوره زماني 1398/11/30تا 1400/01/30بررسي نمايد. نتايج نشان داد زماني‌كه دولت هر كدام از دو استراتژي دخالت و عدم‌دخالت را انتخاب كند، مردم بين استراتژي در خانه ماندن و استراتژي نقض محدوديت‌ها، استراتژي نقض محدوديت‌ها را انتخاب مي‌كنند. اين موضوع بيانگر اين است كه هزينه از دست رفتن درآمد در نتيجه در خانه ماندن براي افراد بيشتر از هزينه نقض محدوديت‌ها است و كمك هزينه‌هاي دولت چندان مؤثر نبوده‌اند. همچنين، در صورت انتخاب هر كدام از دو استراتژي در خانه ماندن و نقض محدوديت‌ها توسط مردم، دولت بين استراتژي دخالت و عدم‌دخالت، استراتژي دخالت را انتخاب مي‌كند. علت اين انتخاب بدين خاطر هست كه در صورت عدم ورود دولت جهت كنترل و پيش‌گيري اين بيماري، جامعه با هزينه‌هاي سرسام‌آور اجتماعي ناشي از شيوع گسترده ‌اين  اپيدمي رو به رو مي‌شود. بنابراين تعادل نش بازي بين دولت و مردم در پي محدوديت‌هاي اجتماعي به‌صورت انتخاب استراتژي دخالت توسط دولت براي حفظ اقتدار و حاكميت و عدم شكاف ميان سياست اعلامي و اعمالي و استراتژي نقض محدوديت‌ها توسط مردم بوده است. بر اين اساس ضرورت ايجاب مي‌كند دولت اقدامات ضروري را در جهت ترغيب افراد براي پذيرش محدوديت‌ها از طريق كاهش هزينه فرصت ماندن در خانه، انجام دهد.