اثر غيرخطي ريسك‌ مالي با وجود مداخله سياستي بانك مركزي و فشار بازار ارز بر ثبات بانكي كشور: رويكرد رگرسيون انتقال ملايم

در مطالعه حاضر در مرحله اول با به‌كارگيري مدل گيرتون و روپر (1977) به محاسبه شاخص مداخله سياستي بانك مركزي و فشار بازار ارز پرداخته شد و در ادامه با به‌كارگيري رگرسيون انتقال ملايم (STR)، آثار غيرخطي ريسك‌هاي مالي با وجود مداخله سياستي بانك مركزي و فشار بازار ارز بر ثبات بانكي كشور بررسي مي‌شود. مطابق با نتايج مدل گيرتون و روپر؛ در 26 سال از 33سال مورد بررسي، اقتصاد كشور با افزايش فشار بازار ارز مواجه شده است. همچنين ميانگين درجه مداخله بانك مركزي 79/0 است. به عبارت ديگر، در فاصله زماني 1365 تا 1397، 79 درصد سياست مداخله بانك مركزي ناهمسو بوده است. نتايج برآورد مدل STR با لحاظ اندازه مداخله بانك مركزي به عنوان متغير انتقال نشان مي‌دهد، مقدار حد آستاته متغير انتقال 55/6 است و با عبور مداخله بانك مركزي از اين حد آستانه، واكنش مسئولين پولي به افزايش اين متغير به شدت بيشتر شده است، طوري‌كه هر چه مداخله بانك مركزي بيشتر شده است، سياست‌گذاران تلاش نموده‌اند كه با عكس‌العمل بيشتر به آن، رشد نرخ ارز را كنترل نموده و از افزايش آن جلوگيري نمايند. بنابراين شرايطي كه نرخ ارز رشد بالاتري را تجربه مي‌كند، سياست‌گذاران بيشتر به دنبال كنترل نرخ ارز مي‌باشند و كمتر به انحرافات آن توجه مي‌نمايند كه اين امر ريسك نقدينگي و اعتباري بانك‌ها را افزايش داده و منجر به كاهش ثبات بانكي كشور مي‌شود. بر اساس نتايج تخمين، متغيرهاي كفايت سرمايه و رشد اقتصادي تأثير مثبت و مداخله بانك مركزي، ريسك نقدينگي، ريسك اعتباري و نرخ تورم نيز تأثير منفي بر ثبات بانكي دارند.