رابطه بين رشد اقتصادي و مخارج دولت بر اساس نظريه واگنر: شواهدي از رويكرد غيرخطي در اقتصاد ايران

طي چند دهه اخير رابطه بين رشد اقتصادي و مخارج دولت توجه پژوهشگران زيادي را به خود جلب نموده تا جايي كه منجر به انجام مطالعات تجربي بسياري در اين زمينه در كشورهاي توسعه‌يافته و درحال ‌توسعه شده است. روند افزايشي مخارج دولت همراه با نوسانات زياد رشد اقتصادي طي سال‌هاي پس از انقلاب اسلامي در ايران، شرايط قابل توجهي را به‌وجود آورده كه بر ضرورت بررسي اين موضوع مي‌افزايد. پژوهش حاضر كوششي در جهت بررسي رابطه رشد اقتصادي بر مخارج دولت در ايران مي‌باشد. در اين راستا به بررسي تجربي روابط بلندمدت و كوتاه‌‌مدت بين متغيرهاي مورد بررسي طي دوره زماني 1357-1397 و با استفاده از مدل ARDL غيرخطي در اقتصاد ايران پرداخته‌ شده است. يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه عدم تقارن در بررسي رابطه بين رشد اقتصادي و مخارج دولت وجود دارد،  به‌طوري‌كه اثر شوك‌هاي مثبت و منفي رشد اقتصادي بر مخارج دولت در كوتاه‌مدت و بلندمدت، نامتقارن است. همچنين نتايج آزمون عليت گرنجري نشان داد كه يك رابطه يك‌طرفه از سمت رشد اقتصادي به مخارج دولت وجود دارد؛ درحالي‌كه اين رابطه در جهت عكس وجود ندارد. به عبارت ديگر، نتايج اين آزمون تأييدكننده رويكرد واگنر و نشان‌دهنده عدم تأييد قانون كينزي براي اقتصاد ايران است.