تبيين جايگاه ارتباطات در ساختار نظريه انگيزه خدمت‌رساني عمومي مبتني بر نهج‌البلاغه

انگيزه خدمت‌رساني عمومي از نظريه‌هاي نوين مديريت دولتي و برخاسته از مكاتب خدمات دولتي نوين و مديريت ارزش عمومي است كه تأثير به سزايي در ساختاردهي به حكمراني خوب در جوامع مردم‌سالار داشته است كه با توجه به اهميت مضاعف مفهوم ارتباطات در ساختار اين نظريه تا بحال پژوهشي در اين زمينه در چارچوب اسلامي نگاشته نشده است؛ بنابراين پس از مطالعه دقيق مباني نظري و ادبيات موضوع به‌منظور مفهوم‌شناسي اين نظريه، به بررسي محتواي نهج‌البلاغه (نامه‌ها، خطبه‌ها و حكمت‌ها) به‌منظور شناساندن اين مفهوم در متن اين مصحف شريف پرداخته شده است. در ادامه از روش پژوهش كيفي-كمي و از استراتژي تحليل مضمون در قالب سه محور مضامين پايه (تم‌ها)، مضامين سازمان دهنده (مقوله‌ها) و مضامين فراگير (مؤلفه‌ها) جهت استخراج داده‌هاي متني و از تكنيك كمي دلفي فازي و توزيع پرسشنامه خبرگي ميان 16 خبره به‌منظور تأييد شبكه مضامين بهره گرفته شده است. نتايج اين پژوهش به شناسايي سه سطح ارتباط با خود، ارتباط با ديگران و ارتباط با خدا در حوزه تبيين جايگاه ارتباطات در ساختار اين نظريه دست‌يافته است. سطح ارتباط با خود داراي سه زيرمجموعه خويشتن‌داري، انديشه‌ورزي و اخلاق حرفه‌اي است. سطح ارتباط با ديگران از مقوله‌هاي ارتباطات سازماني اثربخش، ارتباطات همدلانه با همنوعان، همكاري مؤثر با سلسله‌مراتب و ارتباطات مشفقانه با زيردستان تشكيل مي‌شود و سطح ارتباط با خدا به شناسايي ابعاد ارتباط عمل‌گرايانه و ارتباط معرف شناسانه منجر شده است.