اختلال استرس پس از سانحه در بهبود‌يافتگان كوويد-19: مطالعه مقطعي

اهداف اختلال استرس پس از سانحه يكي از اختلالات اضطرابي است كه در اثر رويدادي خاص ايجاد مي‌شود كه اين رويداد خاص مي‌تواند وقايع فاجعه‌آميز (بلاياي طبيعي، جنگ، حبس در اردوگاه كار اجباري) و يا نا ملايمات عادي‌تر (مرگ بستگان، طلاق، كيف زني) باشد. از‌آنجاكه بيماران بهبود‌يافته از كوويد در معرض چنين رويدادهايي قرار دارند، اين پژوهش با هدف تعيين ميزان شيوع اختلال استرس پس از سانحه در اين گروه انجام شد. روش بررسي مطالعه از نوع مقطعي، تحليلي‌توصيفي و جامعه آماري شامل بيماران بهبود‌يافته از كوويد-19 در فاصله آبان تا بهمن ماه سال 1400در شهر همدان بود كه از بين آن‌ها براساس روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و با‌توجه‌به جدول كرجسي و مورگان ۱۸۵ نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه اختلال استرس پس از سانحه (مي سي سي پي) بود. تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون من‌ويتني و آزمون كراسكال واليس انجام شد. يافته‌ها نتايج نشان داد در افراد بهبود‌يافته از كوويد-19‌، ميانگين نمره اختلال استرس پس از سانحه 17/37±80/37 بود. ارتباط متغيرهاي جمعيت‌شناختي جنسيت (0/01=P)، تحصيلات (0/039=P)، شغل (0/24=P) و تأهل (0/62=P)، سن (0/048=P)، وزن (0/047=P)، قد (0/023=P) با اختلال استرس پس از سانحه گزارش شد. نتيجه‌گيري نتايج نشان داد 2/76 درصد افراد بهبود‌يافته از كوويد-19 در معرض اختلال استرس پس از سانحه با شدت متوسط و بالا قرار داشتند. بنابراين تكنيك‌هاي كاهش اضطراب از ويروس كرونا توصيه مي‌شود.