اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر شادكامي و توانايي تحمل ابهام مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال طيف اُتيسم

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر شادكامي و توانايي تحمل ابهام مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال طيف اُتيسم بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي مادران داراي كودكان مبتلا به اختلال طيف اُتيسم شهر كرمانشاه در سال 1400 بودند كه از ميان آنان 30 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و با همگن سازي سن و ميزان تحصيلات به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. شركت كنندگان جهت پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري به مقياس شادكامي آكسفورد (آرگايل و لو، 1989) (OHQ) و پرسشنامه تحمل ابهام (مك لين، 2009) (ATQ) پاسخ دادند. پس از 8 جلسه آموزش شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي براي گروه آزمايش، داده هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل كواريانس با اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر شادكامي و توانايي تحمل ابهام در مادران كودكان مبتلا به اختلال طيف اُتيسم اثربخش بود (0/05 P) و اثر آن در طول زمان تداوم داشت (0/05 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از بكارگيري شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در افزايش شادكامي و توانايي تحمل ابهام در مراكز مشاوره و روان درماني مي تواند مفيد و مؤثر واقع شود.