برآورد نسبت شكاف فناوري ارقام مختلف برنج در استان گيلان

مقدمه و هدف: اگرچه كارايي فني واحدهاي همگن كه بر اساس يك تابع مرزي تعيين شوند قابل مقايسه هستند، اما چنين مقايسه اي براي واحدهايي كه تحت فناوري‌هاي متفاوت باشند، صحيح نمي باشد و اين موضوع زماني رخ مي‌دهد كه كارايي فني ارقام مختلف يك محصول مورد مقايسه قرار گيرند. هدف اصلي مطالعه حاضر بررسي كارايي و نسبت شكاف فناوري(TGR) ارقام مختلف برنج در استان گيلان مي‏باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه به منظور تعيين نسبت شكاف فناوري از روش فرامرزي(Metafrontier)  استفاده شد. جامعه آماري تحقيق شامل برنجكاران استان گيلان در سال 1396 مي‌باشد. در تعيين حجم نمونه از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد طيف ميانگين كارايي فني گروهي ارقام مختلف برنج بين 76% تا 93% است. در واقع در صورت پرشدن شكاف تكنيكي بين كشاورزان مورد بررسي، مي توان به طور متوسط مقدار توليد ارقام هاشمي، دم‌سياه، علي‌كاظمي، جمشيدجو، شيرودي و خزر را به ترتيب 47، 7، 23، 12، 8 و 15 درصد افزايش داد. همچنين نتايج نشان داد كه بالاترين و پايين‌ترين نسبت شكاف فناوري ارقام مورد مطالعه به ترتيب مربوط به رقم هاشمي (0/96) و رقم خزر (0/45) مي‌باشد. بر اساس نتايج متغيرهاي درآمد، شاخص مكانيزاسيون، شغل اصلي كشاورز، مالكيت، تجربه و اندازه زمين اثر مثبت و معني‌دار و متغير مشكلات توليد اثر منفي و معني‌دار بر كارايي فني كشاورزان داشته‌اند. بحث و نتيجه گيري: در پايان پيشنهاد شد تا ارقام هاشمي و دم‌سياه كه داراي نسبت شكاف فناوري بالاتري بودند به منظور استفاده پايدارتر از نهاده‌هاي مصرفي در بلند‌مدت و به تدريج افزايش يابند.