عمق سنجي مناطق ساحلي مبتني بر روش‌هاي هيبريد نوين و مبتني بر روش‌هاي تلفيق تصاوير ماهواره‌اي سنتينل-2 و لندست 8

هدف اين تحقيق بهره گيري از روش هاي نوين به منظور ارتقاء دقت عمق سنجي ابتدا با به كارگيري روش هاي پيشنهادي مبتني بر تلفيق تصاوير سنتينل-2 و لندست 8 و سپس مبتني بر روش هاي هيبريد تلفيق است. بدين ترتيب، عمق سنجي در دو منطقه موردمطالعه يعني خليج چابهار و خور موسي مبتني بر سناريوهاي مختلف انجام شد. اين سناريوها شامل روش سنتي نسبتي، روش هاي پيشنهادي مبتني بر تلفيق تصاوير به سه روش تلفيق شدت- رنگ- اشباع، تبديل گرام- اشميدت و تبديل براووي و روش هاي پيشنهادي مبتني بر تلفيق هيبريد تصاوير مي باشند. به منظور اجراي عمق سنجي مبتني بر تلفيق هيبريد پيشنهادي، خروجي تبديل تصوير بر اساس روش آناليز مؤلفه هاي اصلي با تصوير ورودي مربوط به بهترين نقشه عمق سنجيِ مبتني بر تلفيق تصاوير در سطح ديگري از تلفيق با يكديگر ادغام شدند. نتايج عمق سنجي خليج چابهار نشان داد كه در مقايسه با مدل سنتي نسبتي، مدل هاي پيشنهادي مبتني بر تلفيق تصاوير به دو روش براووي و گرام- اشميدت و مبتني بر روش هيبريد حاصل از ادغام آناليز مؤلفه هاي اصلي و روش تلفيق گرام- اشميدت بهترين نتايج عمق سنجي را به دست داده اند. در خصوص عمق سنجي خور موسي نيز روش عمق سنجي پيشنهادي مبتني بر تلفيق هيبريد آناليز مؤلفه هاي اصلي و روش شدت- رنگ- اشباع در مقايسه با مدل سنتي نسبتي بهترين نتيجه را به وجود آورده است. همچنين، نتايج نشان مي دهد كه مناسب بودن تعداد و توزيع نقاط ميداني عمق با توپوگرافي منطقه تأثير زيادي در دقت عمق سنجي دارد.